چند روزی بود که یک دوست خیلی خوب و با وقار پیدا کرده بودم. خیلی صمیمی شده بودیم یک روز من را با پدر و مادرم دید. وقتی با هم تنها بودیم به من گفت یک سؤال دارم قول میدی که ناراحت نشی. گفتم بپرس. گفت بابات به تو تذکر نمیده که چرا لباس های کوتاه و تنگ می پوشی و با آرایش بیرون میای؟

با پرسش او دست و پام را گم کردم نمی دونستم در جوابش چی بگم؟ یادم به دفعه ای افتاد که یک روسری سر کرده بودم که خیلی زیبا نبود و بابام به من گیر داد که چرا این را پوشیدی؟

در همین فکر غوطه ور بودم که دوباره دوستم صدا زد کجایی؟

واقعیت را به او گفتم که پدرم غیر این نمی گذاره جور دیگه بیرون بیام. او هم تأملّی کرد و جوابی نداد.

چند روز گذشت تا اینکه تلفنی با هم صحبت کردیم و خواست که ببینتم. سر قرار یک کتاب برام آورد و از من خواست که بخونمش. من هم آن کتاب را با توجه خیلی زیاد خوندم.
قسمتی که روی من خیلی تأثیر گذاشت این بود که می گفت:

« وقتی خداوند متعال می خواهد نمونه ی ممتازی از انسان در صحنه ی انسانیت و تکامل معنوی ذکر کند دو زن را معرفی می کند یکی آسیه، در مقام مبارزه با قدرت طاغوتی شوهرش؛ زنی با استقلال کامل که زیر بار شوهر متجاوز و قدرتمند و فرعون صفت و فرعون نام خود نمی رود.

عظمت این زن اینجاست که شوهر نمی تواند راه گمراهی را بر او تحمیل کند. اگر چه شوهر ، شخصی در حد فرعون با آن قدرت و با آن شخصیت باشد. میلیون ها مرد، زیر دست فرعون و محکوم اراده ی اویند؛ اما همسر خود این مرد در خانه محکوم اراده ی او نیست؛ آزاد است به خدا ایمان می آورد؛ راه فرعون را ترک می گوید و راه خدا و راه حق را انتخاب می کند. لذا به عنوان یک موجود و یک انسان برجسته، نه فقط از میان زنان، بکله از میان همه ی بنی نوع بشر انتخاب می شود.

زن دیگر مریم مادر حضرت عیسی (ع) و دختر عمران است. مریم، زنی جوان است که در مقابل تهمت و سوء ظن و نگاه آلوده‌ی همه‌ی مردم شهر و منطقه‌ی خود، مثل کوه می‌ایستد. این دو زن، دنیا را نور باران می‌کنند. این، نشان دهنده‌ی آن است که در میدان عظیم و محشر وسیعی که همه‌ی انسانها، از اوّلین و آخرین جمع شده‌اند؛ وقتی خدای متعال می‌خواهد دو انسان را از مجموع همه‌ی انسانها انتخاب کند و به عنوان مثل و نمونه، آنها را معرفی کند، دو زن را انتخاب می‌کند؛ نه دو مرد را و نه یک مرد و یک زن را. در این کار، رازهایی است.»

حتی دوباره که این متن را می خوانم احساس شخصیت و نو شدن به من دست می دهد. حتی حاضر نیستم این لحظه را با دیگر لحظات عمرم عوض کنم. با خواندن اون کتاب حتی تونستم مادر و پدرم را متقاعد کنم که فقط لباس به من شخصیت نمی دهد ولی پوشش شخصیت من را می گیرد و از آن به بعد پدرم من را در انتخاب لباس هایم آزاد گذاشت.

اسم اون کتاب «جایگاه و مسائل زنان در فرهنگ اسلام و تجدد» برگرفته از بیانات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی) بود.